Mirdita, Shqipëri!

Nigdy nie jechałem tak daleko. Nigdy nie jechałem na tak długo zagranicę, zdany sam na siebie, do kraju, którego języka nie znam. Czy dogadam się tam swoim leciwym angielskim? Czy ogarnę albański, by kupić sobie coś w sklepie? Wreszcie czy dolecę? Zadaję sobie te głupie pytania, bo nadal kieruję się durną zasadą - a nuż widelec, lepiej dmuchać na zimne, nie zapeszać, nie cieszyć się za bardzo. Rzucam temu myśleniu wyzwanie! Mówię już dziś - dzień dobry, Albanio!

Cały miesiąc jest mi dane spędzić 1500 kilometrów od Sącza. W ramach wymiany studenckiej CEEPUS będę zgłębiał tajniki geologii w tym kraju. Mam nadzieję, że bałkańskie tempo pracy i lekkie podejście do obowiązkowości sprawi, że będę miał mnóstwo czasu, żeby poznawać, dotykać, smakować Albanię. 

Bilety kupione, ale poza sezonem dostać się tam niełatwo. Linie autokarowe? Brak. Samochodem? W pojedynkę zbankrutuję. Koleją? Albania nie ma połączeń kolejowych międzynarodowych, a w samym kraju codziennie odjeżdża zaledwie 12 kursowych pociągów. Do stolicy, Tirany, od 1,5 roku nie ma połączenia kolejowego nawet.* Został mi samolot. Z przesiadką w Belgradzie, która trwa kilkanaście godzin. Air Serbia na początku wywoływała u mnie nagłą nerwowość i poty, ale jak znowu się okazało - niesłusznie. Linie mają swoją renomę i uchodzą za rzetelne, wygodne i względnie tanie. 

Od kilku dni intensywnie wertuję rozmówki polsko-albańskie, żeby nie wyjść na ignoranta. Śledzę kurs euro, żeby kupić po najlepszej okazji. I planuję jeszcze wiele innych spraw. Planuję, realizuję, robię. Zapominam o tym, żeby się cieszyć samym wyjazdem, który już za parę dni (13.04). Przecież korzystam z okazji, która się najpewniej nigdy nie powtórzy! Zamęczam swoją głowę bezsensownymi czarnymi myślami. Nie dopuszczam do siebie czegoś pozytywnego związanego z wyjazdem. Rzucam temu myśleniu wyzwanie! Mówię już dziś - dzień dobry, Albanio! Mirdita, Shqipëri!

*Musiałem spełnić kilka biurokratycznych ujotowsko-uniwersytetckich wymagań, aby chociażby się ubiegać o zwrot kosztów podróży. Między innymi dostać informację od PKP o cenie biletu kolejowego do Tirany. Chwila! Tam nie ma pociągów! Wyszukiwarka na stronie PKP Intercity zmienia mi od razu nazwę TIRANA na TARNOBRZEG... A w biurze obsługi klienta uprzejmy jegomoś okazuje się pomocny. Wycenia mi na podstawie nieaktualnych cenników bilet do Podgoricy, ale w ...Bułgarii, nie do stolicy Czarnogóry, która geograficznie jest najbliższym miastem z dostępem kolejowym od Polski. Kocham Cię, Polsko! :-)