4 powody, dla których warto odwiedzić Białoruś

Górne Miasto w Mińsku

Założyłbym się o milionowe sumy, że każdemu Polakowi ten wschodni sąsiad kojarzy się z prezydentem, uciemiężonym życiem politycznym, biedą, brudem i zacofaniem cywilizacyjnym. Nieprawda, nieprawda, nieprawda. Nie będę się tutaj wypowiadał na temat białoruskiej polityki, ale na każdy inny temat, który może dotyczyć turystycznej podróży w tamte strony - jak najbardziej! Zatem zaczynamy odliczanie:

1. Gościnność

Dementuję plotki, że Białorusini są niesympatyczni i chłodni, jak ekspedientki w mięsnym za czasów komunistycznych. To naród otwarty dla gości! Ludzie na każdym kroku obdarują Cię czym mają, ponieważ "gość w dom, Bóg w dom". Za każdym razem, kiedy przyznawałem się w nowym towarzystwie, że jestem Polakiem, najpierw była chwila konsternacji, a gdy udowodniłem, że posługuję się jako tako rosyjskim językiem to od razu stałem się nowym przyjacielem każdego! I chociaż Białorusini lubią Polaków, jednak więcej sentymentów mają do Litwy (Wielkie Księstwo Litewskie niegdyś współtworzyli!) i Ukrainy (ta sama grupa językowa, choć mentalność nie aż tak). 

Noworoczna biesiada z rodziną!

2. Jedzenie

Białoruska kuchnia to temat na otworzenie nowego bloga kulinarnego. Takie pyszne dania, które u nas funkcjonują w kuchni podlaskiej lub skądinąd też kresowej, to na Białorusi wyglądają niemal identycznie. Bliny z czym sobie człowiek zamarzy (borówki, twaróg, kurczak, czy maczane w "maczance", czyli słonym budyniu z cebulą - pychota!). Pielmieni z mięsem. Świeże ryby prosto z jeziora. Wędzone, suche wędliny. Pomidory, ogórki rodem z daczy. A do tego ogromne ilości kaszy gryczanej, jaglanej, ziemniaków i ryżu. Przy białoruskim stole się je nieustannie - bo na tym polega wyżej wspomniana gościnność. Gość nie może być głodny, nie może po prostu siedzieć przy stole nie mając chociażby zaparzonej herbaty i wystawionych przed nosem słodyczy. Może sobie każdy z nas przypomni o tej słowiańskiej (w tym polskiej) gościnności?

Tutaj jeszcze gruba artyleria nie została położona!

3. Zabytki

Lubimy jeździć z powodów sentymentalnych na Ukrainę i roztkliwiać się nad tym, że kiedyś Lwów był polski. Był, czy nie był. Na Białorusi tematów do sentymentalnego powrotu na dawne ziemie RP jest wiele. Zamki w Mirze i Niaswiżu będące na liście Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO przypominają doskonale o niegdysiejszej potędze rodu Radziwiłłów. Obecność w niemal każdym miasteczku zarówno cerkwi prawosławnej i kościoła katolickiego jest normą. W Mińsku głównymi świątyniami są nie monumentalne cerkwie, tylko katedra i "czerwony kościół". Obowiązkiem każdego odwiedzającego Mińsk musi być Górne Miasto i Prospekt Niepodległości. Na to drugie zarezerwujcie pół dnia, bo ulica jest długa, wielka i bogata w obiekty fotogeniczne (poza siedzibą KGB, której fotografowanie jest zabronione). Natomiast w Grodnie zagubcie się w starówce pełnej klimatycznych uliczek. Poczujcie ten klimat spacerując nad Niemnem!

Grodno

4. Ludzie

Tak naprawdę nigdzie bym nie pojechał, gdyby nie oni. Pierwsze białoruskie znajomości pokazały mi, że ten Wschód to jest dla mnie prawdziwy, nieodkryty jeszcze skarb. Bo to nie jest miłość do jednego kraju, to nie jest miłość do dawnego ustroju politycznego, to nie jest miłość w ogóle. To jest po prostu przestrzeń, w której oddychasz, odpoczywasz, cieszysz się czasem z ludźmi, a nie wpadasz w pracoholizm. Wschód to kult więzi rodzinnych, kult przyjaźni, kult ludzkiej wdzięczności i sympatii, pomimo tego jak źle by nie było na zewnątrz. 

Wpisy o Białorusi:
- Mińsk we wrześniu -> LINK
- Mińsk w przeddzień Nowego Roku -> LINK
- Półmaraton Miński -> LINK
- Grodno -> LINK
- Zamki w Mirze i Nieświeżu -> LINK
- Sylwester na Białorusi -> LINK
- Białoruś - informacje praktyczne -> LINK
- Życie religijne na Białorusi -> LINK

Wpis o Litwie i Wileńszczyźnie, która bardzo spokrewniona z Białorusią jest i bardzo do niej podobna -> LINK